امیرحسن ندایی؛ رضا خانلری
چکیده
با ورود فناوری دیجیتال به سینما، جهانی شبیهسازیشده خلق شد تا آنچه را که وجود نداشت صورت ببخشد. سینمای دیجیتال تبارشناسی خاص خود را داراست؛ نظامی از وانمودهها که مخاطب آنها را باور می‌کند. پژوهش حاضر، این نظام وانمودهها را مورد بررسی قرار می‌دهد. سوال اصلی پژوهش آن است که فناوری دیجیتال چگونه جهانی از وانمودهها را ...
بیشتر
با ورود فناوری دیجیتال به سینما، جهانی شبیهسازیشده خلق شد تا آنچه را که وجود نداشت صورت ببخشد. سینمای دیجیتال تبارشناسی خاص خود را داراست؛ نظامی از وانمودهها که مخاطب آنها را باور می‌کند. پژوهش حاضر، این نظام وانمودهها را مورد بررسی قرار می‌دهد. سوال اصلی پژوهش آن است که فناوری دیجیتال چگونه جهانی از وانمودهها را خلق کرد که خود بهصورت نظامی از رمزگانهای بصری درآمدند؟ این رمزگانها گاه هیچ مرجعی در جهان واقعی ندارند (مانند فرشتهای با دو بال بلند) و گاه امکان تصویرسازی آنها در برابر دوربین وجود ندارد (مانند غرقشدن تایتانیک). نگارندگان این مقاله تلاش دارند تا با نگاهی به تاریخ شکلگیری سینمای دیجیتال، اهمیت و تأثیر این رویکرد نوین را در سینمای امروز از نظر ساختارهای زیباشناختی جلوههای ویژه مورد بررسی قرار دهند. به همین دلیل این مقاله، پژوهشی تحلیلی-توصیفی است که با نگاه به اسناد کتابخانهای و بررسی فیلمهای شاخص شکل گرفته است. فیلمها بهصورت تصادفی و بر اساس میزان تاثیرگذاری آنها در زمان پخش جهانیشان انتخاب شده است. نتیجه آنکه سینمای دیجیتال، نوعی نگاه زیباییشناسانه پدید میآورد که در آن وانمودهها بر نگاه مخاطب تسلط مییابند. بر این اساس می‌توان گفت دنیای امروز را نوعی متافیزیک دیجیتال رقم میزند.
