احمد ضابطی جهرمی؛ محمد سوران قانعی فرد
چکیده
فیلم مستند توضیحی، در دهه 1930 از میان جنبش مستندسازی گریرسون سر برآورد و با استفاده از گفتار تفسیری «صدای خداگونه»، در خدمت اهداف آموزشی و تبلیغی قرار گرفت. این شیوه از مستندسازی در قالبی بلاغی و استدلالی، مخاطب خود را اغلب با استفاده از صدای یک راوی مورد خطاب قرار میدهد. مستند توضیحی با توجه به تحولات فنی و زیباشناختی و گسترش ...
بیشتر
فیلم مستند توضیحی، در دهه 1930 از میان جنبش مستندسازی گریرسون سر برآورد و با استفاده از گفتار تفسیری «صدای خداگونه»، در خدمت اهداف آموزشی و تبلیغی قرار گرفت. این شیوه از مستندسازی در قالبی بلاغی و استدلالی، مخاطب خود را اغلب با استفاده از صدای یک راوی مورد خطاب قرار میدهد. مستند توضیحی با توجه به تحولات فنی و زیباشناختی و گسترش رسانه تلویزیون، در اواخر دهه 1950 بهعنوان شیوهای پرکاربرد و جدی در مستندسازی تلویزیونی تا به امروز بهکار گرفته شده است. در ایران به دلیل شناخت ناکافی اکثر تهیهکنندگان و کارگردانان سینما و تلویزیون از قابلیتها و نیز تحولات اخیر این شیوه، اغلب آنها با نگاهی کلیشهای و تقلیدوار به تولید این نوع مستند پرداختهاند، بدون اینکه ویژگیهای ساختاری آن را از جنبههای زیباییشناسی، عمیقاً بشناسند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی ساختار "فیلم مستند توضیحی" و نیز چگونگی استفاده از آن در مستندسازی تلویزیونی است. این پژوهش با روش کتابخانهای- اسنادی و با هدف شناختِ ویژگیهای پژوهشی، ساختاری، زیباییشناسی و قابلیتهای محتوایی مستند توضیحی و چگونگی بهکارگیری آنها در تولید این نوع فیلم مستند، انجام گرفته است
