کاظم نظری
چکیده
این پژوهش بر پایه نظریه‌ای بیانی در مورد نمایش تلویزیونی بر اساس نوع ارتباط بین فضای تولید و اجراء و فضای دریافت مخاطب صورت گرفته است. هدف مقالهءتعریف ماهیت و ساختار نمایش تلویزیونی با توجه به فنون و روش‌های ارتباطی برای دستیابی به بیان خاصی است که می‌توان از این گونه برنامه‌سازی انتظار داشت. به نظر نگارنده، نمایش تلویزیونی بهعنوان ...
بیشتر
این پژوهش بر پایه نظریه‌ای بیانی در مورد نمایش تلویزیونی بر اساس نوع ارتباط بین فضای تولید و اجراء و فضای دریافت مخاطب صورت گرفته است. هدف مقالهءتعریف ماهیت و ساختار نمایش تلویزیونی با توجه به فنون و روش‌های ارتباطی برای دستیابی به بیان خاصی است که می‌توان از این گونه برنامه‌سازی انتظار داشت. به نظر نگارنده، نمایش تلویزیونی بهعنوان رسانهای که همزمان از امکانات نمایشی تئاتر و تکنیکهای تلویزیون بهره میبرد، سبب شکلگیری رسانه و البته هنری متفاوت با بیانی نو شده است. با سلطهء قطعی این بیان بر دو زبان تئاتر و تلویزیون، شاهد شکلگیری و پدیداری نظریه خاصی در عرصهء بیانی رسانه با عنوان نظریهء بیانی نمایش تلویزیونی؛ «پخش - اجرا» هستیم. این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی و براساس مقایسۀ تطبیقی و اسناد کتابخانهای است و بر پایۀ آرای «ریچارد شکنر» و «بلا بالاش» استوار است. نتیجه پژوهش نشان میدهد نظریهء شکنر و نظریه فیلم بالاش؛ در مورد ماهیت نمایشِ تلویزیونی، با سه موضوع کلانِ مادۀ خام، تکنیک ساخت و در نهایت، پخش و اجرای زنده توام است.
