سیده مریم اعتماد؛ ستار زرکلام
چکیده
«ضرورت حمایت قانونی از کودکان در حوزۀ تبلیغات» امری است که قانو‌نگذاران کشورهای مختلف از دیرباز بدان توجه داشته‌اند. این مسئله در زمرۀ دستورالعمل‌های اتحادیۀ اروپا نیز قرار گرفته است. در مقالۀ حاضر، با مطالعۀ این دستورالعمل‌ها، موضع نظام حقوقی ایران را در این خصوص ارزیابی می‌کنیم. متأسفانه تبلیغات ناظر به کودکان- با وجود ...
بیشتر
«ضرورت حمایت قانونی از کودکان در حوزۀ تبلیغات» امری است که قانو‌نگذاران کشورهای مختلف از دیرباز بدان توجه داشته‌اند. این مسئله در زمرۀ دستورالعمل‌های اتحادیۀ اروپا نیز قرار گرفته است. در مقالۀ حاضر، با مطالعۀ این دستورالعمل‌ها، موضع نظام حقوقی ایران را در این خصوص ارزیابی می‌کنیم. متأسفانه تبلیغات ناظر به کودکان- با وجود اهمیت بالایی که دارد- در نظام حقوقی ایران، فاقد ضوابط و چارچوب مشخص و روشن است. مصوبات لازم‌الاجرای این حوزه، محدود به چند مورد (مندرج در مادۀ 9 آیین‌نامۀ امور اعلانات و مادۀ 12 آیین‌نامۀ تأسیس و نظارت بر نحوۀ کار و فعالیت کانون‌های آگهی تبلیغاتی) است و در مصوبات فعلی، پیش‌نویس‌ها و لوایح در حال بررسی، به مواردی مانند: زمان پخش آگهی‌تبلیغاتی، تعدد، تکرار و طول مدت پخش آگهی اشاره نشده است. در قوانین ما از یک‌سو، ردۀ سنی‌ای که مشمول عنوان کودک و نوجوان قرار می‌گیرد، به‌شدت محل بحث است و از سوی دیگر، محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های حاکم بر چنین تبلیغاتی عمدتاً در حد پیش‌نویس و دستورالعمل‌های داخلی است. لذا شاید صحیح‌تر آن باشد که بگوییم نظام حقوقی ما در ارتباط با اصول حاکم بر تبلیغات کودک، موضعی اتخاذ نکرده و لازم است علاوه بر ترسیم اصول مزبور، ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های ناظر بر این حوزه نیز تبیین شود. در پژوهش حاضر، به شیوۀ تحلیلی- توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی، این موضوع بررسی شده است.
