احسانی مرنی، مهدیه (۱۳۹۰). بررسی همگرایی تکنولوژیکی و ساختار سازمانهای خبری. پایاننامهی کارشناسیارشد. دانشگاه تهران.
احمدی، نفیسه (۱۳۸۸). «مدل وبکوال؛ رویکردی بر توسعهی یک مدل مفهومی در بهبود کیفیت خدمات وبگاهها». مجلهی کتابداری و اطلاعرسانی. شمارهی ۴. ص۵۳-۷۲.
باقری دهآبادی، علیرضا؛ فرهنگی، علیاکبر، سلطانیفر، محمد و همکاران (۱۳۹۵). «جایگاه ارتباطات آیینی بهمنظور ترویج گفتمان توسعه در ایران»، فصلنامهی راهبرد. سال ۲۵. شمارهی ۸۱.
بشیر، حسن (۱۳۹۰). تعزیه؛ ارتباطات آیینی. تهران: دانشگاه امام صادق.
شریفی، سیدمهدی؛ لبافی، سمیه و یادگاری، محمدحسن (۱۳۹۸). «شناسایی ویژگیهای نظام بازاریابی محتوای زنانه در صنایع خلاق». فصلنامهی مدیریت بازرگانی. دورهی 11. شمارهی 2. ص319-۳۴۰.
خواجه ییان، داتیس؛ فرهنگی، علیاکبر و هادوینیا، عباس (۱۳۸۸). «طراحی مدل تعاملی مدیریت رسانه و فناوریهای نوین اطلاعاتی و ارتباطی». مجلهی پژوهشهای ارتباطی. سال ۴. شمارهی ۱۶. ص۱۲.
عاملی، سعیدرضا (۱۳۸۸). شبکههای علمی مجازی. تهران: پژوهشکدهی مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
عباسی، حجت الله (۱۳۸۲). «دروازهبانی خبر در تلویزیون». ماهنامهی افق (ماهنامهی تخصصی آموزش معاونت سیاسی). سال ۴. شمارهی 45.
فردوسی، مهراوه (۱۳۹۰). بهرهگیری شبکههای ماهوارهای از ارتباطات آیینی؛ مطالعهی موردی برنامهی نوبت شما در بیبیسی فارسی. پایاننامهی کارشناسیارشد. دانشگاه صداوسیما.
گیویان، عبدالله (۱۳۸۵). «آیین، آیینیسازی در فرهنگ عامهپسند دینی؛ تأملی در برخی بازنماییهای بصری دینی و شیوههای جدید مداحی». فصلنامهی مطالعات فرهنگی و ارتباطات. شمارهی ۵.
لبافی، سمیه؛ روشندل اربطانی، سمیه و محمدی، داوود (۱۳۹۶). «بررسی نقش شبکههای اجتماعی در بازاریابی با استفاده از چارچوب تیلور و اوکازاکی». فصلنامهی مطالعات رسانهای. سال ۱۲. صص 103-114.
لبافی، سمیه (۱۳۹۴). ارائهی الگوی سیاستگذاری خبری در سیمای جمهوری اسلامی ایران. رسالهی دکتری. دانشکدهی مدیریت دانشگاه تهران.
نصراللهی، اکبر (۱۳۹۳).
راهنمای پوشش خبری در رسانهها. تهران: خبرگزاری فارس.
Carey, James. W. (2010), “Communication as Culture: Essays on Media and Society”, New York and London: Rutledge.
Chan Joseph, W.K., Burns N.D. and Yung K.L. (2002). “Enviroment-Strtegy Fit:A Study of Hong Kong Manufacturing Logistics”, Logistics Information Management. Vol.13, No.5, pp.286-300.
Chua, Alton. K and Banerjee, Snehasish. (2013). Customer Knowledge management via Social media: the case of Starbucks. Journal of Knowledge Management. Vol.17. No2. pp. 237-249.
Clarke, J & Bromley, M. (2012). “International News in the Digital Age: east-west perceptions of a new world order”. USA: Routledge.
Evans, J. & Lindsay, W. (2007). The Management and Control of Quality. USA: South-Western College Pub
Gaddy Gary. (2013), “The Power of the Religious Media: Religious Broadcast Use and the Role of Religious Organizations in Public Affairs”, University of Wisconsin, Religious Research Sociation Journal.
Hill, M.W. (1999). “The Impact of Information on Society”, London: Bouker.
Jiang, Xiaoying. Liu, Liping.Bislev, Ane. (2013). U.S. Internet Diplomacy on China. Aalborg University and University of International Relations.
Keane, John. (1992). “Power, the Press and Thecnology of Freedom”. New York.
McMillan, S.J. (2002) “A four-part model of cyber-interactivity; some cyber-places are moreinteractive than othera”. New media & society, 14(2): 271-291.
Pahlavi, Pierre C. (2009). Cyber-Diplomacy: A New Strategy of Influence. Halifax, Nova Scotia.
Petty, N. J., Thomson, O. P., & Stew, G (2012(, “Ready for a Paradigm Shift. Part1: Introducing Qualitative Research Methodologies and Methods”, Manual Therapy, Vol.17, No.5: 378-384.
Pusey, P. & Sadera, W. A. (2012). Cyberethics, Cybersafety, and Cybersecurity. Journal of Digital Learning in Teacher Education, Vol. 28, No. 2, P. 82. doi:10.1080/21532974.2011.10784684.
Sousa, Artur. Agante, Pedro. Gouveia, Luis. (2014).Communication Model for Generalist News Media Websites. IERI Procedia 10, 32-37.
Westcott, Nicholas. (2008). Digital Diplomacy: The Impact of the Internet on International Relations. Oxford Internet Institute, Research Report 16, July 2008.