نوع مقاله : ترویجی

نویسنده

• کاظم نظری

استادیار دانشکده تولید رادیو و تلویزیون دانشگاه صدا وسیما

چکیده

این پژوهش بر پایه نظریه‌ای بیانی در مورد نمایش تلویزیونی بر اساس نوع ارتباط بین فضای تولید و اجراء و فضای دریافت مخاطب صورت گرفته است. هدف مقاله^ءتعریف ماهیت و ساختار نمایش تلویزیونی با توجه به فنون و روش‌های ارتباطی برای دستیابی به بیان خاصی است که می‌توان از این گونه برنامه‌سازی انتظار داشت. به نظر نگارنده، نمایش تلویزیونی به‎عنوان رسانه‌ای که همزمان از امکانات نمایشی تئاتر و تکنیک‌های تلویزیون بهره می‌برد، سبب شکل‌گیری رسانه و البته هنری متفاوت با بیانی نو شده است. با سلطه^ء قطعی این بیان بر دو زبان تئاتر و تلویزیون، شاهد شکل‌گیری و پدیداری نظریه خاصی در عرصه^ء بیانی رسانه با عنوان نظریه^ء بیانی نمایش تلویزیونی؛ «پخش - اجرا» هستیم. این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی و براساس مقایسۀ تطبیقی و اسناد کتابخانه‌ای است و بر پایۀ آرای «ریچارد شکنر» و «بلا بالاش» استوار است. نتیجه پژوهش نشان می‌دهد نظریه^ء شکنر و نظریه فیلم بالاش؛ در مورد ماهیت نمایشِ تلویزیونی، با سه موضوع کلانِ مادۀ خام، تکنیک ساخت و در نهایت، پخش و اجرای زنده توام است.

کلیدواژه‌ها

• پخش زنده
• نمایشِ تلویزیونی
• ریچارد شکنر
• بلا بالاش

عنوان مقاله [English]

The Rhetoric of Tele-Play Based On the Theory of “Performance” & “Film Theory”

نویسنده [English]

• Kazem Nazari

Assistant Professor of Radio and Television FacultyI IRIB University

چکیده [English]

This research is based on a theory of rhetoric about Tele-Play according to a kind of connection between production & performance spaces and the spaces in which the audience receives it. The goal of this article is to define the essence & structure of Tele-Play by noticing the skills & methods of communication for attaining a special expression which we can expect from this kind of program making. In authors opinion the Tele-Play as a medium which simultaneously takes advantage of potentials of theatre & the techniques of TV production, causes the formation of  a medium & of course a different art with a new expression . By dominance of this rhetoric on the languages of theatre & television we witness the forming of a special theory in the rhetoric arena of media called the rhetoric theory of tele-play; “Broadcast-Performance”. This research is descriptive-analysis and based on comparative method and library documentation, following the views of “Richard Shakner” and “Bela Balazs. The outcome of the research shows the theory of Shakner and the theory of Balazs; about Tele-Play is intermingled with three issues of Raw Material, Technique of Production & finally Live Broadcast.

کلیدواژه‌ها [English]

• Live broadcast
• Tele-Play
• Richard Shakner
• Bela Balazs