اسری مهدی زاده مقدس؛ محمد اخگری؛ مجید شریف خدایی
چکیده
زبان کودک از گونه‌های اجتماعی زبان است و هویت مستقلی دارد. ارتباط نادرست کودک و بزرگسال، آن را دچار بحران می‌کند. در نمایش رادیویی، کنش شخصیت‌ها بیشتر از نوع کلامی و دو جانبه است که در خلال این کنش‌های متقابل، معنا خلق می‌شود. در این پژوهش ویژگی‌های کنش شخصیت کودک و همچنین مشخصه‌های الگوی همکنشی صحیح بین این شخصیت و شخصیت بزرگسال ...
بیشتر
زبان کودک از گونه‌های اجتماعی زبان است و هویت مستقلی دارد. ارتباط نادرست کودک و بزرگسال، آن را دچار بحران می‌کند. در نمایش رادیویی، کنش شخصیت‌ها بیشتر از نوع کلامی و دو جانبه است که در خلال این کنش‌های متقابل، معنا خلق می‌شود. در این پژوهش ویژگی‌های کنش شخصیت کودک و همچنین مشخصه‌های الگوی همکنشی صحیح بین این شخصیت و شخصیت بزرگسال در درام رادیویی تعیین می‌شود. بدین منظور، نمایش رادیویی شازده کوچولو به‌صورت هدفمند انتخاب و به روش تحلیل محتوای کیفی با دو رویکرد استقرایی و قیاسی بررسی‌شده است. در رویکرد استقرایی، از تحلیل کنش‌های کلامی شازده کوچولو در مواجهه با هر یک از شخصیت‌های بزرگسال، 21 زیر مقوله استخراج‌شده است که در یک سطح انتزاعی‌تر در 4 مقوله اصلی (ویژگی‌های زبانی، ویژگی‌های بیانی، ویژگی‌های شناختی، ویژگی‌های رفتاری) انسجام یافته‌اند. در رویکرد قیاسی، با توجه به چارچوب نظری تحقیق (نظریه کنش ارتباطی) پنج مقوله اصلی (مضمون گفتار، موضع گفتار، لحن گفتار، نیت ارتباطی شخصیت، شیوه مواجهه با ادعای شخصیت مقابل) از پیش تعیین و روابط متقابل موجود در نمایش با توجه به این مقوله‌ها بررسی شده است. بر اساس نتایج پژوهش، شخصیت کودک در درام رادیویی باید تمام ظرفیت‌های یک شخصیت دراماتیک را داشته اما کنش‌های کلامی او نباید هم‌پای بزرگسال باشد بلکه باید متناسب با ویژگی‌ها و سطح تجربهزیسته[1]اش باشد. استفاده صحیح از کنش کلامی شخصیت کودک منجر به خلق دو نیروی برابر و متضاد در درام رادیویی می‌شود که از برآیند آن‌ها معنا به درستی صادر می‌شود. شناخت حسی شخصیت کودک و شناخت عقلانی شخصیت بزرگسال، دوگانه موقعیت دیالوگ را فراهم می‌آورد
رابعه اقدامی؛ حسن خجسته؛ مجید شریف خدایی
دوره 1، شماره 1 ، آذر 1397، ، صفحه 65-86
چکیده
مکان یکی از عناصر مهم نمایش رادیویی است که شخصیت را شکل می‌دهد؛ داستان را پیش می‌برد و حوادث را معنا می‌بخشد. اگر مکان بهدرستی انتخاب شود، فضاسازی هم به درستی صورت خواهد گرفت. مکان و فضاسازی با یکدیگر رابطه‌ای دو سویه دارند. با رعایت قواعد مربوط به انتخاب مکان و صداهای سازنده آن، مخاطبان می‌توانند هنگام شنیدن اثر موقعیت مکانی ...
بیشتر
مکان یکی از عناصر مهم نمایش رادیویی است که شخصیت را شکل می‌دهد؛ داستان را پیش می‌برد و حوادث را معنا می‌بخشد. اگر مکان بهدرستی انتخاب شود، فضاسازی هم به درستی صورت خواهد گرفت. مکان و فضاسازی با یکدیگر رابطه‌ای دو سویه دارند. با رعایت قواعد مربوط به انتخاب مکان و صداهای سازنده آن، مخاطبان می‌توانند هنگام شنیدن اثر موقعیت مکانی آن را بشناسند و باور کنند. برای بازنمایی مکان در نمایش رادیویی هر اندازه که اصوات متعلق به آن مکان در متن نمایش بیشتر پخش شود، ارتباط مخاطب با برنامه بیشتر می‌شود و تهیهکنندگان در تجسم مکان برای مخاطبان موفقترعمل میکنند. هدف از پژوهش حاضر، شناخت مکان و یافتن راهی برای ساخت موقعیت مکانی در نمایش‌های رادیویی است. با ساخت مکان از سوی تهیهکننده، نویسنده و دیگر عوامل اجرایی میتوان به قابل درک بودن و حتی هویتمند شدن اثر کمک کرد. این پژوهش به روش کیفی با مطالعه موردی، اسنادی و کتابخانهای، پرسشنامه، مصاحبه عمیق و بازشنوایی (مشاهده) انجام شده است.
