بهمن رضائی؛ سیدمحمدصادق مرکبی؛ حمید قاسمی؛ الهه شاکری داریانی
چکیده
با پر رنگ شدن نقش شبکه‌‌های اجتماعی در زندگی روزمره و ورود آنها به جریان اصلی رسانه‌‌ای دنیا، رسانه‌‌های سنتی تولیدات خود را متحول کردند و شبکه‌‌های اجتماعی را به عنوان رقیب قدرتمند پذیرفتند و درنتیجه، مخاطبان منفعل دیروز به کاربران فعال امروز تبدیل شدند. باتوجه به اینکه برنامههای ورزشی بخش عظیمی از محبوبیت و تولیدات ...
بیشتر
با پر رنگ شدن نقش شبکه‌‌های اجتماعی در زندگی روزمره و ورود آنها به جریان اصلی رسانه‌‌ای دنیا، رسانه‌‌های سنتی تولیدات خود را متحول کردند و شبکه‌‌های اجتماعی را به عنوان رقیب قدرتمند پذیرفتند و درنتیجه، مخاطبان منفعل دیروز به کاربران فعال امروز تبدیل شدند. باتوجه به اینکه برنامههای ورزشی بخش عظیمی از محبوبیت و تولیدات تلویزیونی را به خود اختصاص داده است، هدف این پژوهش واکاوی شیوه‌‌هایی است که برنامه‌‌ساز می‌‌تواند با استفاده از ظرفیت‌‌های صفحهنمایش دوم، آنها را به‌‌کار گرفته و باعث شکل‌‌گیری تعامل دوسویه بیننده با برنامه ورزشی تلویزیون شود تا نبود فناوری تلویزیون تعاملی در ایران را پوشش دهد. صفحهنمایش دوم به‌عنوان یک وسیله جانبی (رایانه، موبایل یا تبلت) به‌منظور همراهی با صفحه اول (تلویزیون)، جهت ایجاد ارتباط با صفحه اول ظهور پیدا کرد. پژوهش حاضر، با تکیه بر نظریۀ هم‌‌گرایی رسانه‌‌ای و به روش تحلیل محتوای کیفی و مطالعه اسنادی مقوله‌‌های اساسی را استخراج کرده و سپس پنج قسمت از پنج عنوان برنامه ورزشی تلویزیونی (نود، ورزش و مردم، باشگاه، فوتبال 120 و گزارش ورزشی) را مورد تحلیل و مطالعه قرار داده است. یافته‌‌های پژوهش نشان می‌‌دهد که صفحهنمایش دوم می‌‌تواند مخاطبان را به خالق محتوا تبدیل کرده و توانایی آنها را به بیش از یک اظهارنظر‌‌کننده ارتقا دهد و برنامه‌‌ساز ورزشی با پیاده‌‌سازی امکانات تعامل با بیننده، از داده‌‌های ورزشی و فعالیت‌‌های اجتماعی آنها فراتر رفته و از انگیزه و اطلاعات بینندگان/کاربران، برای تولید قالب‌‌های مختلف برنامهسازی تعاملی در تلویزیون استفاده کند تا زمینۀ تعامل و بیان دیدگاه‌‌های مخاطبین بیشتر از هر وقت دیگر مساعد شود.
سیدمحمدصادق مرکبی؛ مرتضی سامانی
چکیده
چند سالی است که موضوع تولید برنامههای مشارکتی به یکی از مسائل قابل اعتنای سازمان صدا و سیما تبدیل شده است. کمبود بودجه و وابستگی برنامهسازی به سرمایه، یکی از زمینه‌های اهمیت یافتن این شیوه از برنامهسازی است. چالش‌های موجود در این عرصه، زمینه‌ساز انتخاب موضوع مقاله‌ای با عنوان آسیب‌شناسی برنامهسازی مشارکتی در سیمای جمهوری ...
بیشتر
چند سالی است که موضوع تولید برنامههای مشارکتی به یکی از مسائل قابل اعتنای سازمان صدا و سیما تبدیل شده است. کمبود بودجه و وابستگی برنامهسازی به سرمایه، یکی از زمینه‌های اهمیت یافتن این شیوه از برنامهسازی است. چالش‌های موجود در این عرصه، زمینه‌ساز انتخاب موضوع مقاله‌ای با عنوان آسیب‌شناسی برنامهسازی مشارکتی در سیمای جمهوری اسلامی و راهکارهای اصلاح آن شد. هدف از این مقاله تلاش برای فهم این مسائل و آسیب‌ها در مسیر تولید بایستة این نوع از برنامهسازی است، و در ادامه ارائه راه‌حل‌هایی برای رفع آنها با هدف ارتقاء سطح برنامهسازی مشارکتی است. سؤال اصلی مقاله؛ آسیب‌ها و مسائل برنامهسازی مشارکتی کدامند؟ و با چه راه‌کارهایی می‌توان بر کارایی و تعالی این نوع برنامه‌ها افزود؟ بعد از بررسی روند ساخت برنامههای مشارکتی از سه منظر مدیریتی، تولید و پخش، و نظارت و ارزیابی؛ مسألة اصلی مقاله «فقدان لایة مدیریتیِ مستقل متکی بر مشاوره خلاق، حد فاصل بین بخش تولید شبکه‌ها و حامیان مالی برنامه‌ها است».در روش پژوهش، از روش کیفی و مصاحبة عمیق با مدیران، برنامه‌سازان و کارشناسان حوزة تولید، استفاده شده است. در یافته‌ها به سه دسته چالش‌ها از منظرهای مدیریتی، تولیدی و پخشی، و نظارتی دست یافته و در مجموع با 17 کدمحور تقسیم‌بندی شده، راه‌کارهایی نیز از این سه منظر، برای پیشنهاد بهبود وضعیت موجود ارائه شده است. تشکیل یک کمیتة اعتبارسنجیِ برندها، بازمهندسی کم‌کردن هزینة ساختِ برنامه‌ها، افزایش اعتماد و اقبال مخاطبان، و تشکیل گروهی متمرکز متشکل از کارشناسان اقتصاد و رسانه، به منظور واسط‌گری بین حامیان مالی با رسانة ملی، از جمله نتایج و پیشنهادات این مقاله است.
