محمدرضا حسنایی؛ سعیده سادات موسوی
چکیده
از اوایل قرن بیستم داستانهای تصویری بهعنوان ابزار قدرتمندی برای شکلدهی به مفهوم ملیت و همسوسازی آرا و افکار مردم ژاپن بهکار گرفته شده‌اند. این آثار با بهرهگیری از روشهای هوشمندانه در نحوه روایاتشان و نیز قدرتی که در تحریک احساسات و بهجنبش درآوردن قشرهای مختلف مردم داشتند، بهسرعت به ابزار مهمی برای ترویج و تبلیغ ...
بیشتر
از اوایل قرن بیستم داستانهای تصویری بهعنوان ابزار قدرتمندی برای شکلدهی به مفهوم ملیت و همسوسازی آرا و افکار مردم ژاپن بهکار گرفته شده‌اند. این آثار با بهرهگیری از روشهای هوشمندانه در نحوه روایاتشان و نیز قدرتی که در تحریک احساسات و بهجنبش درآوردن قشرهای مختلف مردم داشتند، بهسرعت به ابزار مهمی برای ترویج و تبلیغ آرمانهای حکومتی و ملی تبدیل شدند؛ بهویژه در طی جنگ جهانی دوم، داستانهای مصور و انیمیشن برای ترغیب جوانان به شرکت در جنگ، تقویت روحیه عمومی، موجه نشان دادن اعمال ارتش ژاپن در چین و کره، و حتی خبررسانی غیرواقعی در مورد وضعیت جنگ بهکار گرفته شدند. در سالهای پس از جنگ نیز داستانهای مصور (مانگا) و انیمیشن تجاری ژاپن که با نام انیمه شناخته میشود، بهعنوان قدرتمندترین ابزار در تسکین زخمهای حاصل از شکست و فجایع ناشی از بمباران اتمی عمل کردند. پژوهش حاضر با مطالعه تاریخی روند ظهور و رشد این دو رسانه، قدرت احتمالی و ابعاد نفوذ این رسانههای تصویری-داستانی را در جامعه ژاپن ارزیابی کرده و در ادامه با مطالعهای تطبیقی، به سنجش جایگاه انیمیشنهای ایرانی در شکل‌دادن به مفهوم هویت ملی در ایران پرداخته است.
